فرار از معرکه

دلم می خواست شبانه روز سی و شش ساعت بود. اگر هر روز فقط دوازده ساعت وقت بیشتری داشتم زندگی زیباتر و با کیفیت تری می داشتم. هم به کار و هم به خانه و هم به تمام علاقه مندی هایم می رسیدم. لذت هنر و موسیقی، لذت کشف و سفر، لذت کار و فعالیت، لذت زن ِ زندگی بودن و ورزش و دویدن را درست و حسابی می چشیدم. روزها را با عشق به شب می رساندم و در پی روزنه های نور و امید می دویدم. اما افسوس! همین دوازده ساعت را کم دارم و از همه این هایی که گفتم نصفه و نیمه لبریزم. ساعت ,دوازده ساعت منبع