امروز وقتی پل اتفاقی امد garden گفتم با من و من .christew storage. و گفت چایی بذاریم من درست کنم. هاها. انقدر خوشحال شدم. ۱ ساعت کار کرد اون رو درست کرد اما جان حتی دست نزد به چیزی. ترسید. کسی که کارش همش هندی هست فقط خواست نشون بده باغش رو اما ترسید دست بزنه به یکی از گلها. دیروز تو نزدیک های ایستگاه رجی رو دیدم حرف مادرش رو زد بغض کرد. تنها که نیست اما براش سنگینه. من چی باید می گفتم؟ گوش کردم و درکش کردم چیزی نگفتم به حرفاش گوش کردم. منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

پایگاه سلامت روان زومیت مطالب طنز شهید محمدرضا رزقی شیرسوار ezrarwnq5 daily تقصیر من نبود... رسانه فوتبال